"ODRZUCENIE"

1.Kochać,lecz być odrzuconym na wieczność,

  dusza i serce cierpi,jeddnakowoż jak tego dowieść.

  Nie będąc akceptowanym i znienawidzonym,

  myśleć o szczęściu,gdy nie jest się w twym sercu zadomowionym.

2.Stracić i odrzucić prawdziwe uczucie jakze sprawa łatwa,

  w głebi cierpieć,lecz milczeć gdy wszystko się gmatwa.

  Powierzyć głębię swego wnętrza tak kolorową,

  nie mogąc powiedzieć uczciwie-tyś mą życia królową.

3.Bezsens istnienia przegrywa z miłości słońcem,

  nie mogąc mieć odwzajemnienia staję sie końcem.

  Końcem być pośród fałszywego na tym globie życia,

  niegodnym zaufania i szczęścia na codzień bycia.

4.Zatracony i przez swą królową odrzuconym,

  ginę i tracę oddech przez nią zapomniany.

  Staję się niknącym w oczach zamglonym obrazem,

  a myśl,że możemy się kochać nierealna-razem.

5.Szczęście być może z innym ci pisane,

  nikt nie zagwarantuje iz jest ci ono z nim dane.

  Ja nicością już dawno w twej pamięci będę,

  i opinię zapomnianego z wcześniejszego czasu zdobędę.

6.Sercem i całym sobą wiecznie będę cię kochał,

  a twej piękności,urody i czaru obraz się zachował.

  Stając się przeszłościa i obrazem zapomnianej szarości,

  jestem mgnieniem i dowodem uczciwej mojej milości.

                        Andrzej Paczkowski