1.Polak to osobliwe stworzenie,
   która swego brata pogrzebie.
   Polak-Polakowi wilkiem-stara maksyma,
   na dżwięk tej nuty dusza się zrzyma.
2.Jeden drugiemu ukazuje zgodne życie za miedzą,
   lecz najpiękniej gdy na wygodny stołek zasiędą.
   Litość bliżniemu słowami tylko wyrażana,
   ale przed nią chęć zdobycia dostojeństwa wyprzedzana.
3.Tyś jemu dobry,gdyś potrzebny,
    wiedz jednak iż nie miłość dostaniesz,lecz wór zgrzebny.
   Dla niego świat to srebrniki judaszowe lepsze,
    niż życie w radości,miłości i przyjażni piekniejsze.
4.Na błędach i przewinach przodków się nie uczą,
    jednak nos zakręci i bez pardonu tobie dokuczy.
    Gdzież rozum i logika tych zachowań,
     zrozumiemy gdzy pochłonie nas otchłań.
5.Patrzaj na drugiego jak na siebie samego,
   bądż przyjacielski i kochaj a zdziałasz dużo dobrego.
    Buta i pycha to nierozumności przywary,
    pomagaj innym a pomogą ci gdy będziesz stary.
6.Dobroć,uczciwość to żadna skaza,
   a życie w przyjażni rozsądek doradza.
   Bycie zgodnym i mądrym narodem to sztuka,
    lecz czy na naszą przewrotność ktoś panaceum poszuka.

Paczkowski Andrzej